Tradicija ramazanskih somuna: Miris kojem se ne može odoljeti

Ove godine ramazan je počeo drugog aprila i trajat će do drugog maja kada se obilježava prvi dan Ramazanskog bajrama. Za svakog ko obilježava ovaj sveti mjesec poseban doživljaj jesu sehuri i iftari koji su nezamislivi bez ramazanija. Pred pekarom su, pred iftar, najčešće dugi redovi jer svi žele za sofrom tople i svježe somune koji su se pekli na žaru.

Mada se obične lepine skoro pa uvijek mogu kupiti u skoro svim pekarama, posebno se spremaju za ramazan. Zato nerijetko možete čuti kako ljudi govore da je miris ramazanija – miris ramazana.

Ono što je zanimljivo i specifično jeste da ramazanije tokom mjeseca ramazana ne kupuju samo muslimani i postači nego i oni koji ne poste i ne obilježavaju ovaj sveti mjesec, što je još jedna od posebnosti ovog peciva.

Ramazanije izvorno potiču iz Indije ali historija nastanka ramazanije nije tačno precizirana i niko ne može sa sigurnošću tvrditi kada se prvi put našla na soframa, ali ono što možemo reći jeste da svoje korijene vuče još od dolaska Osmanlija na ove prostore i da ima dugu tradiciju u Bosni i Hercegovini.  Pitica, somun, lepina, lepinja, okrugli hljepčići još su neki od naziva po kojima je somun poznat na ovim prostorima.

Sam čin pripreme smjese za ramazanije podrazumijeva otkidanje komada tijesta i vaganje kako bi svaka od ovih ramazanija bila otprilike iste težine. Nakon toga se oblikuju te premazuju i posipaju zrnima ćurekota. U islamskom svijetu ćurekot je izuzetno cijenjena biljka. Arapi je zovu Habbatul barakah (Blagoslovljeno sjeme), zato što je Poslanik Muhammed a.s., prema Hadisu izjavio da u sjemenu ćurekota-crnog kumina postoji lijek za sve bolesti izuzev smrti, te da ova biljka donosi sreću i blagostanje.

Pravi somun osim po mirisu prepoznaje se i po tome što je veoma tanak, spužvast i malo garav od vatre.